terug richting het noorden

Hallo,

Er is ondertussen al weer heel wat gebeurt, hier aan de andere kant van de wereld. Deze foto is van liteleton, een klein stadje op ongeveer een half uur van Christchurch. Ik wilde een wandeling doen in banks peninsula, en wonder boven wonder kon ik er naartoe met het openbaar vervoer. 

Tara ging naar Christschurch om haar auto te laten controleren in een grotere garage, anyway, ik dus mee met haar. Vanuit de bus interchange, neem ik een bus naar Littelton en daarna een kleine ferry naar Diamond harbour. 

Het was dus al 11 uur toen ik begon met wandelen, redelijk laat dus. Ik vertrek met bewolking en tussen de bomen, maar al snel komt de zon er door en loop ik tussen de koeien en de schapen en heb ik een prachtig zicht.

De hele wandeling kom ik niemand tegen, ik zie één voetstap in de modder die me er aan herinnerd dat ik nog op het juiste pad zat. De koeien waren bang van mij, grappig.

Als het gras aan de andere kant van het hek echt groener is...

Even een selfi proberen te nemen.

Na meer dan 5 uur stappen kom ik dan bij deze prachtige hut, tijd om mijn kookpotjes uit te halen en te genieten van het prachtige zicht. 

toen ik er toekwam was er nog één andere vrouw, om de een of andere reden was ik eigenlijk een beetje verbaasd, k vreesde er al voor dat ik daar alleen zou zijn, maar nog wat later kwam er nog een familie met twee kleine kinderen bij ( 3 en 6 jaar oud).

Zonsondergang, ooh...

Als ik wakker werd, zagen de wolken er prachtig uit en vooral omdat je erboven kon kijken. de hut lag op ongeveer 450 m hoog. na de bergketen die er uitziet als een eiland, ligt Christchurch, je zit dus heel dicht bij een grote stad maar daar was het superstil en was er maar amper gsm receptie.

Op weg terug naar beneden, begon ik in de zon maar kwam ik al snel uit tussen de wolken. Het geeft wel een maf zicht als er een wolk in de vallei ligt.

Nog een laatste fotootje voor ik in de wolken verdwijn.

Het duurt dan nog een heel eind voor de zon er dan uiteindelijk doorkomt.

Ik had er voor gezorgd dat er een shuttel bus me zou komen ophalen in ataahua, dit is het centrum, achter de bomen stonden 2 huizen, dat was alles, op de kaart zag het er toch een beetje groter uit.

Ik kom dan net op tijd aan in Cristchurch om de enige bus naar Darfield te halen, Tara kwam me dan halen van de bushalte. Daarna had ik nog snel mijn busticket naar kaikoura geboekt en dan gaan slapen, ik was moe van al dat stappen.

Dit is hoe kaikoura er uitzag toen ik aankwam, bewolkt. Het is een foto in kleur, al zou je het niet op het eerst zicht niet zeggen.

Op zondag ga ik mee met een 'whale watching tour'. Het scherm toont hoe groot de walvis is en welk deeltje je maar kan zien. 

Dit is wat je kan zien van zo' n grote walvis van 16 meter lang. 

Na ongeveer tien minuten aan het oppervlak te liggen, duikt hij onder voor 40 minuten.

Dan wachten tot de walvis weer bovenkomt.

Nu zien we de walvis voor de tweede keer.

we krijgen bezoek van een hele bende dolfijnen, prachtige dieren!

Ze zwommen heel dicht tegen de boot, echt maf.

's Avonds maak ik  nog een kleine wandeling, ik had me een beetje misrekend met de verandering van uur, het was dus redelijk donker en zeker met die zware bewolking.

Het was er wel mooi, alles zag er wel een beetje grauw uit, het was net donker aan het worden.

Het was zo grauw dat zelfs mijn fel groene jas er meer grijs dan groen uit zag.

Ik moet alweer afscheid nemen van alle toffe mensen die ik in deze backpacker heb leren kennen, bay kaikoura... 

Van Kaikoura ga ik terug naar richmond, Ik breng nog een bezoekje aan Peter & Angela, ze nemen me ook nog mee naar 'the warf'. Een toffe plek, van 3 meter hoog in de zee springen, en er was ook nog heel wat stroming, als je goed door zwom, kon je net even snel als de stroming zwemmen.

De volgende dag ga ik van richmond, via Blenheim naar picton. Dit is de kloktoren van Blenheim.

Hier ben ik in Picton, klaar om de ferry te nemen naar wellington.

De weer condities waren in picton aangegeven als "moderate", ik wil niet weten hoe erg het is als het plakkaat "very bad" is. Je kon bijna niet meer rondlopen op de boot. De golven waren heel hoog en ze kwamen zelfs tot tegen het venster. Op de foto kan je een golf de neus van het schip zien komen.

Dit is de skyline van Wellington, het ziet er redelijk triestig uit met zo veel regen.

Na de boot, nog de trein nemen naar naar Naenae. Het was nog altijd even slecht weer, zoals je kan zien...

En dan uiteindelijk aangekomen bij Terry en Christine, 's morgens vertrokken uit Richmond, wat een lange dag... Ik blijf hier nog een dag of twee om wat uit te rusten.

Na een paar dagen in Naenae, heb ik al een bus geboekt naar Turengi. een klein dorpje waar niet zo veel te beleven valt, maar het is wel heel dicht bij de bekende "Tongariro Alpine crossing". Ik was ook van plan om die wandeling te doen.

Op de foto zie je een verse warm gerookte forel, John had veel meer gemaakt dan hij kon opeten, er was dus nog veel over om te proeven. John is de eigen van de backpaker.

Het weerbericht voor de volgende dag zag er superslecht uit, toch in de bergen.Gietende regen met deen zichtbaarheid van minder dan 30 meter. Ik heb het dan maar een dag uitgesteld, er is geen lol aan 19 km wandelen in de gietende regen.

Op de foto zie je Sofie (links) en Eva (rechts). Eva was haar trip in Nieuw-Zeeland nog maar net begonnen, Sofie en ik waren dus volop uitleg aan het geven wat ze zeker wel en niet moest gaan bekijken. 

Eva en Ik wilden eigenlijk op Zaterdag de wandeling beginnen maar door het slechte weer in de bergen hebben we het een dag uitgesteld.

John was zo vriendelijk om ons naar "lake taupo" te brengen en ons weer op te pikken twee uur later. Toen hij daar toch was, wilde hij nog even vissen voor hij terug aan het werk ging.

Het prachtige zicht over het meer.

In de namiddag gaan we ook nog naar 'lake rutupounamu'.

Nog een fotootje van het prachtige meer...