maandag 12 mei 2014

Australie


Ondertussen ben ik bij Cassandra,  dit is in de botanische tuin in Ballarat, samen met haar mama. Ik werd er heel hartelijk ontvangen, het was alsof ik een deel van de familie was.


We wandelen ook nog eens rond het meer in Ballarat, je kan zien dat de zon al wat lager begint te zitten, het wordt ook al wat kouder.


Het is al winterjassenweer geworden.


Op zaterdag gaan we naar 'Sauvern Hill' een oud dorpje dat ze na gebouwd hebben. vroeger zochten ze er naar goud, en hier toonden ze hoe dat allmaal ik zijn werk ging.


Je kan het op deze foto niet zo goed zien, het was nogal donker, maar ze hadden net gesmolten goud in een vorm gegoten en nu moest het even afkoelen. De gele plek op de foto is dus gloeiendheet goud. (écht goud)


Het was wel goed gedaan, zelfs de sfeer was er.


Hier stonden we op een constructie di boven een mijnschacht gebouwd was.


Er liep ook een klein riviertje door het dorp, je kon er aan 'gold panning' doen, wat grind uit het riviertje in een schaal gieten en dan cirkelbewegingen maken met je kom scheef in het water, goud is heel zwaar, duss zakt het naar de bodem. Cassandra houd hier een heel klein stukje op haar duim. Ik had ook een stukje gevonden.


's Avond was er nog een feestje georganiseerd voor Cassanras verjaardag met suerveel lekkere hapjes en goed gezelschap.


De dag erna ga ik mee met Lynn (mama) naar Ballarat, ook wel een mooie stad, met nog redelijk wat oudere geebouwen, iets wat helemaal niet in Nieuw-Zeeland te vinden was.


Dit is een monument voor de grootste 'gold nuckle' die ze daar gevonden hadden.


Er was een soort van weekend naar Apollo bay georganiseerd en ik mocht mee. We waren alles samen met 13 en 8 verschillende nationaliteiten, (samen met heel wat uitwisselings studenten dus). 'Fish and chips' kon er ook niet aan ontbreken.


nog een mooi uitzichtje


Hier zie je nog eens heel de groep samen, een toffe bende.




Hier zie je wat ze de 12 apostels noemen, er zijn er wel maar 8 meer over, er zijn er al een paar ingestort, dit is wel een extreem toeristische plek.


Kangoeroes!


Een koala! (typische symbolen van Australië)


Even later doen we nog een wandeling in een stukje regenwoud, met 'kleine'  boompjes zoals je ziet.


Nog een laatste blik op de 'great ocean road' nog altijd een prachtig lanschap!


Terug in Ballarat moet ik mee naar de verjaardag van een goede vriendin van Cass, t was er wel gezellig.


Hier ben ik aan het rondwandelen in Melbourne, hier dus enkele feerbeelden.




Va het filmpje; dum ways to die, van wie het kent.


Victoria market, echt gigantisch!


Ze verkochten er zelfs Belgische chocolade.



op een avond ben ik dan met Meri en Cass naar de chinese buurt geweest, dumpings gaan eten.


 Melbourne ligt ook dicht bij de zee dus heb ik ook een tripje naar het strand gepland.


nog een wandeling door het bos.


Het voelt er meer aan als door een sprookjes bos, overal groeit er mo en vaarens en er vlogen zelfs een soort rode papegaaien rond.




op mijn laatste dag in Melbourne ga ik op de skytower, een hoog gebouw je kon er op het 88ste verdiep gaan staan.


's Avonds haasten we ons door de avondfilles naar het concert van Boy and Bear te gaan.


De laatste avond gaan we naar het concert van Boy and Bear, een goede afsluiter van mijn prachtige reis.



dan vertrek ik terug naar huis, eerst de shuttle bus naar de luchthaven. daar dan nog een heel eind wachten tussen inchecken, security,...


Dan eerst naar Dubai, je beseft niet echt hoe ver het is tot je het werkelijk ziet op zo'  n kaartje.


Een 'lekkere' vliegtuigmaaltijd. hmm


Vlucht nummer 2, Dubai - Londen


Eindelijk, de laatste vlucht van Londen naar Brussel.


Nog een selfi met al mij bagage en vol verhalen, terug op Belgische grond.


Met dank aan het toffe ontvangscomité!


Bijna dezelfde foto als toen ik vertrok alleen heel wat ervaringen rijker en de belgische winter overgeslaan en genoten van de Niuw- Zeelandse zon, dit was absoluut en avontuur om nooit nog te vergeten, een echt wauw gevoeld.

donderdag 8 mei 2014

Het laatste stukje Nieuw-Zeeland


Op zondag is het weer al veel beter dan de dag ervoor, de shuttlebus zet je af aan het begin van de tocht. Ik had de 'late' bus genomen, die om 7u30 me kwam ophalen aan de backpacker, ik had niet zo veel zin om die van 6 uur ' morgens te nemen.  Op de foto stappen Eva (Duitsland) en Sofie (Nederland) uit de bus, we waren  elkaar tegengekomen in de backpacker wel grappig dat we allemaal op hetzelfde moment startten, zonder het afgesproken te hebben.

Eva ging de 3 daagse tocht doen, Sofie de 4 daagse en ik een dagtocht.


Ik ga de " Tongariro Alpine Crossing" doen, 19,4 km, ik begin met goed weer (geen regen).


We beginnen te wandelen en het voelt meteen al surrealistisch aan bijna geen kleur in het lanschap en de zon die probeert om door de wolken te komen.


Fascinerende wolken.


Nog wat meer fascinerende wolken en het pad, soms was het op houten balken zoals hier.


Eva en ik wandelen samen in het begin, het was hier al een redelijke klim en er zijn ook altijd maar minder planten.


Dan is het plots heel plat en zie je toch wel een beetje blauw in de lucht.


Denk vooral niet dat ik deze wandeling alleen aan het doen was, iedereen liep in dezelfde richting het was dus niet eenvoudig om een idee te krijgen over hoeveel mensen er waren maar ik gok toch op een paar duizend elke dag. Deze foto kijkt terug op het pad, als je goed kijkt zie je een hele hoop mensen stappen.


Hier was een ideale plaats om te lunchen.


En nog wat fotootjes te nemen.


En dan zaten we in de dichte mist, je kon echt niet meer zo ver zien.


En dan, het eerste dat we uit de mist kunnen zien, zijn de esmerald lakes, koude blauwe passen water.


Ik was nog twee Vlamingen tegengekomen, heel gezellig om nog even je eigen taal te kunnen spreken,  hier moesten we afscheid nemen van Eva, het was aangenaam om met wat anderen de wandeling te doen.


Het eerst dat we daarna nog uit de mis konden onderscheiden, was een kleiner meer met 'lake Taupo' er in de verte achter, weeral een mooi zicht.


Omdat je niet zou vergeten dat je midden in een vulkanisch gebied wandelt...


Het laatste stukje van de wandeling is dan weer door het bos, het is zo veranderlijk.


dit is dan het absolute einde van de tocht, hier pikken de bussen je op en zo.


Na een hele dag wandelen ben ik wel een beetje moe, mijn voetjes zijn ook redelijk stoffig zou ik zeggen maar, geen blaren.


"My mess"


De kat van de backpacker.


Op maandag vertrek ik vanuit turengi terug naar Wendy, in Ramarama.

Ik  was eigenlijk van plan om naar Coromandel peninsula maar, de bussen ik kon er niet geraken met de bussen. Ik zou er Myriam terug tegen komen, ik heb haar leren kennen in Fox Glacier. Ze was met nog iemand anders aan het rezen en ze had een auto, Het oorspronkelijke plan was dat ik hen zou tegenkomen in Thames maar, bij gebrek aan een bus die in die richting ging (en het slechte weer) heb ik dan maar tegen mezelf gezegd da t ik hiervoor terugkom.

Ik heb dan gebeld naar Wendy en ik mocht direct weer bij haar langs komen.


Ik werd al meteen meegenomen naar haar vriendin.



Dit is Wendy en Laurens, de zwarte labrador pup. ze helpt mee als vrijwilliger voor de blindgeleide hond foundation, hij was nu 9 maand. Ze had een eindje voor hem gezorgd en nu ging hij naar iemand anders die hem een ander soort training zal geven, even afscheid nemen dus.


Maar er word niet te veel getreurd, de dag erna gaan we nog voor een 'drive' in Auckland. Dit is een foto van Cornwall park, een boerderij waar iedereen kan rondlopen met schapen er in, grappig.


Dit is het hoogste punt van het park, van daar had je een mooi overzicht over de stad de omgeving.


Nog even met mijn voetjes in het water (dit is nog altijd Aucland, de grootste stad van NZ)


Hier zie je Wendy en Brenda, ze waren Fijouas aan het uithalen, moeilijk om te omschrijven, een beetje zoals een kiwi. Ik was ondertussen met hun wifi mij blog aan het updaten en mijn e-mails aan het checken.


Dan ga ik op bezoek bij een Vlaamse familie, een hele verademing om eindelijk weer je eigen taal te kunnen spreken, het klinkt waarschijnlijk vreemd voor jullie maar ondertussen praat ik hier altijd Engels, lees ik alles in het Engels en denk ik zelfs in het Engels.

Ze wonen nu al 12 jaar in Nieuw-Zeeland, het zijn dus ook kiwis. Op de foto poseer ik met Jozefien terwijl we eten aan het maken waren.


Rozalie staat hier ook op de foto, ook een volwaardige kok. (ook  al staan we nu te kletsen)


Ik blijf hier maar één nachtje, veel te kort om al mijn verhalen te vertellen.


Dan komt Wendy me weer ophalen waar we afgesproken hadden. Wendy had nog wat verse vijgen mee van uit haar tuin.


Mijn laatste avond in Nieuw- Zeeland.


Om 3u 's morgens opgestaan om mijn vlucht te halen om 6 u 40.


Afscheid van Wendy... snif


Een vier uur durende vlucht Naar Melbourne.


En dan werd ik opgepikt van de luchthaven door Cass, het is zalig om door iemand ontvangen te worden die je eigenlijk al kent, het is tof om nieuwe vrienden te maken maar, het is nog "heaps" toffer om de mensen die je al kende weer op te zoeken.

Dit is het laatste stukje van mijn trip. Iets meer dan twee weken hier en op 11 mei kom ik terug naar huis, wat gaat de tijd snel!