Zuid-eiland trip

Ra ra ra... wat is dit?
In de gloeiworm dell in Hokitika, overdag is er niets te beleven maar als het donker is zie je een grote bende kleine lichtjes, ze zien er een beetje uit als sterren, prachtig

Na 2 dagen in Hokitika, neem ik de bus richting fox glacier nog steeds langs de west kust van het zuid eiland.
Het is bizar voor mij om plakkaten te zien ;"last fuel for 120km", om maar eens te tonen hoe verspreid de mensen hier wonen, dat maakt het landschap wel zo veel mooier.

De volgende dag ga ik kijken naar de fantastische gletsjer...

Alweer een prachtige dag en zeker om naar zo' n spectaculaire plek te gaan kijken. het lijkt alsof je heel dicht bij de gletsjer kon, maar het uitzichts punt (de foto) is 100m boven de gletsjer.

Dit is de rivier die uit de gletsjer komt, bloody cold :)

De volgende dag ga ik naar een meer in de buurt,  het zou een spiegelmeer moeten zijn, maar er was te veel wind en wolken om het echt als een spiegel te kunnen zien.

Dan hup in de bus naar Greymouth.

Dan even later mijn aansluiting voor de trein richting arthurs pass.
Een prachtige treinrit, heel "scienic" zoals ze hier zeggen.

In Arthurs pass zelf, in de backpacker, kwam ik twee andere duitse meisjes tegen, we hadden slecht weer maar toch wilden we een wandeling maken en om te genieten van het prachtige zicht.

Na een tijdje kwam de zon erdoor en had je een grote regenboog. Oooh

Temple basin is skkigebied iin de winter, maar nu was het gewoon een mooie plaats. er waren drie grote hutten met niemand er in, vreemd.

We hebben dan nog een beetje verder gewandeld, tot dat het nog wat meer begon te regenen en de wind kwam op. Deze foto is zo hoog als we geraakt zijn.

Op weg naar beneden, weer een prachtig zicht.

dit was het "pad" naar beneden, het voelde meer aan als rotsklimmen..
We zijn wel veilig beneden geraakt, geen zorgen.

De 2de dag in Arthurs pass, ga ik met twee andere meisjes mee, we wandelen avelanche peak track op.
Een hoogte verschil van 1080 m, een goeie inspanning zou ik zeggen.

Een prachtig pad...

Het zicht van op de top.

En dan terug naar beneden.

Nog meer mooi landschap.

Dan naar de Punchbowl waterfalls, 41m hoog en heel imposant!

Nog een beetje water, het iis gewoon ook tof om foto's te trekken.

Weer wat vreemd weer...

Dan even later op naar Catls hill vilage, op naar de batch van Tara en Simon, een klein dorpje maar een prachtige omgeving en super  vriendelijke mensen.

Dit is Ruby 8 op zoek naar iets wat ze "snowberrys" noemen.

Dit zijn die lekkere besjes,mmm...

Dit i Sam 6 heel stoer op een mountainbike tocht.

Weer een prachtige streek.

De volgende dag gaan we naar "the rocks" wat klauteren is altijd tof.

The rocks...

Even later, ga ik naar Christchurch. 3 jaar geleden was er een grote aardbeving die bijna het hele centrum weggeveegd heeft. nu nog altijd zie je nog heel veel schade en er gebeurt nog niet al te veel.
Er nog heel wat mensen die wachten op geld van de verzekeringen die maar niet komen.

Er is enorm veel kabaal in het centrum, het is alsof je rondloopt op een werf. overal zijn ze ofwel gebouwen aan het afbreken of aan het opbouwen.

Ze doen wel echt hun best om het toch wat op te vrolijken, let op het heken rond dit gebouw.

Ze hebben er een voorlopige shopping mall gebouwd met containers, t zag er heel goed uit.

Waar er gebouwen waren zijn nu parking plaatsen je kan er nog de de verschillende tegeltjes zien waar verschillende ruimtes waren.

Dit is nog altijd in het centrum van chch, je zou niet denken dat in een ontwikkeld land als Nieuw- Zeeland, je zo' n dingen kan zien, het is redelijk deprimerend om er rond te lopen.

Ik ben hier nog altijd aan het genieten van mijn toffe trip.

een paar fotootjes

hallo
Nog een update , het is al weer een eindje geleden.

hierboven een fotootje van het kajakken tegen de golven in, de zee was altijd sterker. Resultaat, ik was compleet doorweekt na een paar minuten...
Wel super tof!

Zaterdag avond, terug bij Peter en Angela thuis, moeten er trampolines en camera's uitgetest worden, dan krijg je dit als resultaat.

Op zondag gaan ze zeilen, ze nemen ook hun kayak mee.
Ik probeer een andere zee kayak deze keer, ook weer tof.

Peter maakt boten allerhande, zeilboten, motor boten, env.
Hij had dus een zeilboot voor hen zelf gemaakt, ze gingen er meestal mee zeilen op donderdag en zondag. Ik had dus het geluk om mee te mogen met hun zeilboot. prachtig zicht, het water is echt zo blauw als je op postkaartjes ziet.

Op dinsdag begin ik aan de Abel Tasman Coastal track, de hele lengte is 51km waarvan in er in 3 dagen 40km gedaan heb.

Het is een prachtige tocht, je zou elke baai zo op een postkaartje kunnnen zien, prachtig blauw water en gaud gele zandstranden.er stonden nog net geen palmbomen...

Het pad veranderd de hele tijd, soms loop je echt op het strand en dan het volgende moment terug in een bos.

Een paar minuten voor ik aankom in watering cove (de camping plek, niets te maken met een grot), kruisen en bende wilde zwijntjes mijn pad, heel erg koddig en de moeder was niet te zien, vreemd.


's Avonds op de camping, als je het al een camping kan noemen,  er waren 10 plaatsjes voor een tent, een compost toilet en een kraantje voor water waarvan ze aanraden dat je het nog eerst kookt voor je het gebruikt.
Op deze foto, mijn avond eten, pasta met worteltjes en ham, mmm, niet mijn tentje op de achtergrond, wel dat van een koppel duitsers.

De 'camping' had wel een prachtig zicht, zeker als de zon net onder ging.

Deze foto is dan weer van de volgende morgen, Ik was nog maar net wakker maar de zon was er al, het zou weer een prachtige dag worden.

Nog wat meer zonsopgang...

langs het pad paseren we dit prachtige riviertje, het ideale moment voor een frisse duik (ijskoud met andere woorden). let ook op het weeral prachtige helder blauwe water.

's Avonds kom iik redelijk laat aan in Tonga Quary, een camping met gelijkaardige standaarden als de vorige. Er waren nog 2 andere tentjes en ze gingen ook dezelfde richting uit, naar totranui, dat was voor mij ook het ende van de tocht.

Ik had de laagwatertijden niet bekeken voor ik vertrok, ik had al op twee plaatsen een langere weg moeten nemen omdat het laagwater pad vol water stond. Maar, bij de laatste laagwater crossing, was er geen pad rond. het was laagwater om 20 na 7 's morgens, je kon oversteken, 2 uur voor en na laag water, het was alleen nog een wandeltocht van 3 uur voor je deze 'crossing' bereikte.

Met andere woorden, Ik was mijn tent en zo aan het inpakken in het pikkedonker en zelfs toen ik begon met wandelen rond 6u20, was het nog donker, je kon nog net zoveel sterren zien als toen ik ging gaan slapen.

Gelukkig had ik een goeie koplamp, dit is alles dat ik kon zien, niet echt veel els je nog met een zware rugzak rondloopt.

Een half uur later begon er wat meer licht te komen, als het pad dan weer even langs het strand loopt krijg je een fantastisch zicht.

Dit is hoe het 'pad' er uit zag bij laag water, modder en zand met scherpe schelpen. je moest ook dooor een riviertje , kniediep ongeveer. een hele opluchting al je dan aan de andere kant aankomt.

vanaf die crossing is het nog maar een paar uur wandelen naar Totoranui. Het is wel een opluchting als ik er dan aankom, rond de middag. Ik haal nog snel mijn kookpotjes uit en maak mezelf wat instant noedels, k had geen zin in weer crackers...

Om 2 u 's middags, komt er een boot die me terugbrengt naar Marahau, het beginpunt van de track. Toevallig zaten de Duitsers en Zwitsers die op de camping stonden, ook op dezelfde boot.


Het is bizar als je denkt dat het maar anderhalf uur in de boot is maar dat het wel drie dagen duurt om zo ver te wandelen.

Na de tocht kwam angela me weer ophalen, we gingen nog even langs het strand maar ik had vooral behoeft aan een douche... en even goed uitrusten

In nelson,  de dag erna doe ik de wandeling naar het centrum van Nieuw Zeeland,  ongeveer het midden in Noord-Zuid en Oost-West richting, je had er een prachtig zicht over nelson en de zee.

Ik help Angela om kaas te maken, heerlijke mozzarella, met verse tomaatjes en basilicum...

Andrew had een quadrikopter gebouwd, klinkt heel simpel maar het is complexer dan het lijkt.

Dit is in de haven van Nelson, wolken maken de lucht toch altijd zoveel interissanter.

De bus gaat langs punakaiki, bekend om de fameuze pannenkoeken rotsen.

Na een lange busrit dan eindelijk in hokitika aangekomen, grote golven, mooi weer en even uitrusten. Met nog altijd mooi weer.