het vervolg

ondertussen ben ik meegegaan met wendy naar new plymounth.
ik heb hier al beseft dat mensen afstanden hier helemaal anders inschatten, het was 5 uur rijden, en dus niet zo ver.
vrijdag ochtend zijn we vertrokken, een lange rit, wel met goed weer een een paar prachtige stops langs de stranden van de west kust, dat zwarte zand is echt zo vreemd, het voelt altijd veel te warm aan.

Tegen de late namiddag zijn we dan in New Plymounth aangekomen, direct met open armen ontvangen en 'afternoon tea' onder onze neus geschoven (dat is gewoon een fancy woord voor een 4-uurtje).ik ben nog bijna vergeten te vertellen dat we toen we uit de auto kwamen, bijna weggeblazen waren van de wind (niet overdreven).  het huis van Marge, bij wie we mochten blijven slapen, stond op zo'n 50m van de zee. en was door niets beschut van de wind, geen enkele boom of niets.

dit is margy's huis, een prachtige plek maar vreselijk veel wind...

's morgens was ik al heel vroeg wakker, ik had prachtig zicht op de zon die opkwam achter Mt egmont

overdag ben ik dan meegegaan naar paard & pony race toestanden. dusty, is de pony op de foto, werd grootgbract en getraind door wendy en margy, vandaag was het zijn 1ste race, heel spannend dus.

dit is dusty in actie, voor mij zag het er redelijk spectaculair uit, maar ik ken dan ook niets van paarden. Het was echt een toffe dag,

eventjes spelen met de zelfontspanner functie van mijn mijn fototoestel, sorry voor de scheve horizon, maar rotsen zijn meestal niet waterpas. ondertussen een prachtig strand op de achtergrond.

op het strand bij New plymonth, prachtige omgeving.  op zondag neemt wendy me mee voor een ritje door new plymonth centrum, op weg ernaar toestoppen we langs enkele stranden, veel mooier dan de steden hier, als de kiwi' s zelf zeggen dat het een mooie stad is, vind ik er nog altijd niets aan. er zijn bijna geen gebouwen hoger dan eeb bungalow, met schreeuwerige reclames in de meest opvallende kleuren overal.
In het centrum zoek ik nog naar een ATM, ik moet 5 verschillende banken aflopen vooraleer ik er een vind die een Europese debetkaart accepteert, da ' s wel vreemd want de vorigi keer lukte het meteen, ik had dan waarschijnlijk gewoon geluk.

's avonds is er bbq in de 'fiasco bar', het is gemaakt door de buren, met drijfhout. De mannen doen altijd alsof ze drankjes inschenken, maar eigenlijk brengt iedereen zijn eigen drank en eten mee. Iedereen bracht iets van vlees en dergelijke mee, het werd allemaal op een tafel gezet, en dan proef je maar van alles wat je graag eet. Het was een toffe avond, met 12 mensen en 8 honden, veel kabaal dus.

Toen we terug kwamen van onze trip, was de vijgenboom in twee gebarsten, door het gewicht van

vrijdag avond kom ik toe in tauranga, ik was heel blij dat ze me kwamen halen van de bus. ze hebben in Nieuw Zeeland precies altijd wel plaats om nog iemand bij te leggen. Als mensen zeggen dat ze een klein huis hebben, hebben ze meestal nog drie slaapkamers en voelen ze helemaal niet klein aan.
Nu was ik te gast bij Peter, Dominique en co, het was echt een toffe bende, een tof huis, gezellige omgeving en mijn eerste dag regen aan de andere kant van de planeet, ik begon bijna te denken dat het hier niet regent. Op de foto zie je Peter in de keuken.

Ruben, de jongste (14) was een beetje aan het rondrijden in de tuin en was na een eindje doorweekt, hij is dan maar gewoon zo in het zwembad gesprongen (met regenlaarsjes, regenjas,...) ik vond het een heel grappig zicht.

Even later was het weer het moment om in het zwembad te springen, wat doe je anders in prachtig weer.
links staat Sibil, ze doet vrijwilligerswerk in de steinerschool waar Dominique ook werk, ze is nog maar vorige week uit zwitsterland aangekomen en ze blijft in NZ voor een jaar. je kon dat ook nog goed horen in haar engels, het had nog wat 'room for improvement', desondanks ik geen switscherduch kan, heb ik toch veel met haar gekletst. helemaal rechts staat Dominique, de mama.

Ruben had een paar toffe kippen en ook deze uber schattigge kuikentjes.

's Avonds gaan we nog naar de waterval om het hoekje gaan kijken (om het hoekje in NZ is meestal 10min in de auto, niets is hier echt op wandelafstand). Dit is op weg naar de grotere waterval.

Dit is de grote waterval, met ruben die van een redelijk hoge rots springt, niet gevreesd, want het water er onder is heel diep. Ik voelde er zelf niet zo veel voor om van zo hoog er in te springen, het was wel zalig om er in te zwemmen.

nog een fotootje van deze prachtige locatie.

Dit is Amelia en Dominique, op mijn laatste dag in tauranga.

nog even uitzwaaien en dan even later naar Katikati.

Eens aangekomen in in Katikat, bij Peter en Jacky (Jacky is Wendy's dochter) lekker eten klaarmaken en nog eventjes zwemmen en weer vooral veel babbelen.

het is hier niet zo gemakkelijk om mijn blog regelmatig up to date te maken bij gebrek aan internet.

groetjes uit het heel zomerse Nieuw-Zeeland!